قیامت دلتنگی

  دلشوره های غرق در امید

    آن مثنوی هایی که دل می بُرد

  بر نام زیبایی قسم می خورد

    آن دل که امیدِ سرودن داشت

  در سر هوای پَر گشودن داشت

   آن روزهای خوب و رویایی

   شور و شعف های اهورایی

    باران حدیثِ عاشقی ها بود

   لالایی گل رازقی ها بود

  تنها شکوهِ عشق را می دید...

شب های من محکومِ بیداری ست

دلضربه هایم از سرِ درد است

حال و هوای هر شبم ابری ست

جانا دلم از درد و از غم مُرد