ناامید

گفته بودي وقتي مي آيي كه بي كرانگي دريا غرق در سكوت باشد ،

وقتي كه درس زندگي رااز باد آموخته باشيم و محبت را از لبخند ،

صداقت را از گل سرخ و راز را از گل شب بو .

به احساس وصالمان سوگند كه همه را آموختم اما تو را در لحظه هاي ساكت انتظارم گم كرده ام.

بيا تا بر روي خاك، برروي آب ، بر روي پر پرندگان وبر روي رواق موج بنويسيم :

بنويسيم كه زندگي همرنگ كوچه باغهاي آينه است .

بنويسيم بوسه همرنگ آه است ، محبت همزاد پروانه است.

 وفراق همان انفجار پي در پي حباب است .

بنويسيم كه نوازش از تبار گونه هاي خيس است.

و حديث دوستت دارم آزاده حصار سينه هاست.

دیگه داری تموم میشی دیگه داری برای همیشه می ری روزی که سالهاست کابوسش رو میبینم داره میاد.فکر کردم دوستم داری .چقدر اشتباه!چندبار اشتباه...